در باره حقّ پدر و فرزند بر یكدیگر

«1274»

391.وَ قَالَ (علیه السلام) :إِنَّ لِلْوَلَدِ عَلَى الْوَالِدِ حَقّاً وَ إِنَّ لِلْوَالِدِ عَلَى الْوَلَدِ حَقّاً فَحَقُّ الْوَالِدِ عَلَى الْوَلَدِ أَنْ يُطِیعَهُ فِی كُلِّ شَيْ ءٍ إِلَّا فِی مَعْصِيَةِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ حَقُّ الْوَلَدِ عَلَى الْوَالِدِ أَنْ يُحَسِّنَ اسْمَهُ وَ يُحَسِّنَ أَدَبَهُ وَ يُعَلِّمَهُ الْقُرْآنَ .

امام علیه السّلام (در باره حقّ پدر و فرزند بر یكدیگر) فرموده است : 1-فرزند را بر پدر حقّى و پدر را بر فرزند حقّى است، 2-  حقّ پدر بر فرزند آنست كه پدر را در هر چیز مگر در نافرمانى از خداوند سبحان اطاعت و پیروى نماید، 3-  و حقّ فرزند بر پدر آنست كه نام فرزند را نیكو قرار دهد (بنام یكى از معصومین علیهم السّلام یا یكى از فرزندان و خاندان آنها نام نهد) و او را با ادب و آراسته بار آورد، و قرآن را باو بیاموزد.